این روزها شاهد حضور میلیونها انسان از ملیتهای مختلف و اقوام وحتی مذاهب گوناگون (برادران تسنن ؛ مسیحی ها و یهودیها و زرتشتی ها و..) در راهپیمائی عظیم نجف تا کربلا هستیم (حدود 80 کیلومتر) .صد البته عظمت کاری که امام حسین (ع) و یارانش در واقعه کربلا در مقابله با ظلم و ستم و بدعت دروغ و..در روز عاشورا 61 قمری انجام دادند انقدر بزرگ و برجسته و والاست که ادای احترام به پیشگاه این پیشوای بزرگ آزادگان جهان در قالب پیاده روی حداقل کاریست که پیروان آن امام می تواند انجام دهند اما بنظرم نکته ای که بیش از این پیاده روی قابل بحث و تامل است اینست که اگر این تعداد افراد بجای کار ساده !!پیاده روی ؛ آموزه های این آموزگار بزرگ بشریت را در عمل اجرا میکردند شاید تاثیرش بسیار فراتر از این پیاده روی بود مثلا اگر حدود سه میلیون انسان که از ایران این توفیق را یافتند که در پیاده روی شرکت کرده اند در زندگی تصمیم می گرفتند ظلم را تمکین نکنند ؛ دروغ نگویند ؛ منافق و ریاکار نباشند ؛ آزاده باشند صداقت داشته باشند در هر شغلی وپستی اعم از دولتی یا خصوصی هستند با کمال صداقت کار کنند وگره ای از کار بندگان خدا باز کنند به همنوعان فقیر و یتیم خود کمک کنند و صدها کار ارزشی دیگر وبطور مختصر حسین وار زندگی کردن ؛حسین وار کار کردن و حسین وار مردن ! ایا تاثیر ان در جامعه و زندگی اجتماعی ما بیشتر نبود ؟ به هیچ وجه مقصودم این نیست که کسانیکه مشرف شده اند خدای ناکرده فاقد این فضیلت های اخلاقی هستند اما این واقعیت تاریخی را نمی توان منکر شد که اگر ماعاشقان سینه چاک امام حسین (ع) ؛ به رفتار و کردار و گفتار پیشوایان خود عمل میکردیم و به ان بزرگواران تاسی می نمودیم سر نوشت جامعه امان بسیار بهتر از این بود که اکنون هست !! و کسی نمی تواند انکار کند که جامعه ما از فقر ؛ فحشا ؛ ریا و نفاق و تبعیض و سایرناهنجاریهای اخلاقی و دهها آسیب اجتماعی رنج می برد و بگمانم این نابسامانیها وقتی مرتفع میشودکه ما سیره امامان وپیشوایانمان را در عمل اجرا کنیم وگرنه اگر در اثر چشم وهم چشمی و جوزدگی و...عازم این سفر شویم وقصدمان تقرب جستن به خدا ونیت امان رضایت حضرت حق نباشد و آموزه های فراوان حضرت امام حسین (ع) را در عمل بکار نبندیم فقط ورزش و تفریح نموده ایم و از اینروست که من با خود عهد بستم تا زمانیکه اخلاص پیدا نکرده ام یعنی هر کاری و فعلی که انجام میدهم فقط و فقط معطوف به رضایت حق تعالی باشد و لاغیر و انتظار پاداشی جز از او ؛نداشته باشم رنج این سفر راتحمل نخواهم کرد هرچند در هر قدمی که بر میداری ثواب صد عمره و تمتع بر ان به حسابت واریز گردد!!!
پی نوشت )این متن در شب اربعین نگاشته شده بود اما با اصلاحاتی اکنون پست می نمایم.
